Η επίδραση της θερμοκρασίας θέρμανσης και του χρόνου μόνωσης στη διαδικασία σφυρηλάτησης των πλινθωμάτων χάλυβα. Η θερμοκρασία θέρμανσης και ο χρόνος μόνωσης είναι οι δύο κύριες παράμετροι στη διαδικασία σφυρηλάτησης των πλινθωμάτων χάλυβα, που επηρεάζουν άμεσα την πλαστικότητα του ακατέργαστου και την ποιότητα του τελικού προϊόντος. Κατά την επιλογή της κατάλληλης θερμοκρασίας θέρμανσης, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η χημική σύνθεση του χάλυβα και οι απαιτήσεις της διαδικασίας σφυρηλάτησης.
Αρχικά, ας αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση της επίδρασης της θερμοκρασίας θέρμανσης στα πλινθώματα χάλυβα. Η υπερβολική θερμοκρασία θέρμανσης μπορεί να προκαλέσει την πολύ γρήγορη ανάπτυξη των κόκκων στο εσωτερικό του χαλύβδινου πλινθώματος, μειώνοντας έτσι την πλαστικότητα του υλικού. Από την άλλη πλευρά, εάν η θερμοκρασία θέρμανσης είναι πολύ χαμηλή, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκή θέρμανση, με αποτέλεσμα την ανομοιόμορφη κατανομή της θερμοκρασίας του χαλύβδινου πλινθώματος και συνεπώς να επηρεάσει την ποιότητα των σφυρηλατήσεων. Επομένως, η επιλογή της κατάλληλης θερμοκρασίας θέρμανσης είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί ότι το χαλύβδινο πλινθίο θα φτάσει την απαιτούμενη πλαστικότητα.
Σύμφωνα με το εγχειρίδιο σφυρηλάτησης, η θερμοκρασία θέρμανσης για σφυρηλάτηση χαλύβδινων πλινθωμάτων πρέπει γενικά να είναι μεταξύ 1150 και 1270 ℃. Ωστόσο, για περιπτώσεις όπου η αναλογία σφυρηλάτησης είναι μικρότερη από 1,5, πρέπει να γίνουν οι αντίστοιχες ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, για συνηθισμένες ποιότητες χάλυβα, η συνιστώμενη θερμοκρασία θέρμανσης είναι 1050 ℃ όταν η αναλογία σφυρηλάτησης είναι 1,5-1,3. Σε περιπτώσεις όπου η αναλογία σφυρηλάτησης είναι μικρότερη από 1,3 ή δεν υπάρχει λόγος σφυρηλάτησης τοπικά, συνιστάται η μείωση της θερμοκρασίας θέρμανσης στους 950 ℃.
Εκτός από τη θερμοκρασία θέρμανσης, ο χρόνος μόνωσης είναι επίσης μία από τις βασικές παραμέτρους που καθορίζουν την πλαστικότητα και την ομοιομορφία θερμοκρασίας των πλινθωμάτων χάλυβα. Το μήκος του χρόνου μόνωσης επηρεάζει άμεσα το εάν το κεντρικό τμήμα του χαλύβδινου πλινθώματος μπορεί να φτάσει τη θερμοκρασία σφυρηλάτησης και να εξασφαλίσει την ομοιομορφία της κατανομής της θερμοκρασίας σε διάφορα μέρη. Ένας μεγαλύτερος χρόνος μόνωσης μπορεί σταδιακά να ομογενοποιήσει την εσωτερική θερμοκρασία του χαλύβδινου πλινθώματος, βελτιώνοντας έτσι την πλαστικότητα του πλινθώματος και μειώνοντας την παραμόρφωση και τα ελαττώματα της σφυρηλάτησης. Ως εκ τούτου, κατά το σχεδιασμό των διαδικασιών σφυρηλάτησης, είναι απαραίτητο να προσδιορίζεται εύλογα ο χρόνος μόνωσης για να πληρούνται οι απαιτήσεις σφυρηλάτησης και τα πρότυπα ποιότητας.
Συνοπτικά, η θερμοκρασία θέρμανσης και ο χρόνος συγκράτησης είναι πολύ σημαντικές παράμετροι στη διαδικασία σφυρηλάτησης των πλινθωμάτων χάλυβα. Επιλέγοντας κατάλληλη θερμοκρασία θέρμανσης και εύλογο χρόνο μόνωσης, μπορεί να διασφαλίσει ότι το χαλύβδινο πλινθίο θα αποκτήσει πλήρως την απαιτούμενη πλαστικότητα και να εξασφαλίσει ομοιομορφία θερμοκρασίας σε διάφορα μέρη. Επομένως, για μεγάλα πλινθώματα χάλυβα, είναι καλύτερο να εκτελείτε φόρτιση θερμού πλινθώματος μετά το ξεκαλούπωμα για να αποφύγετε την επέκταση εσωτερικών ελαττωμάτων και τον κίνδυνο θραύσης του πλινθώματος που προκαλείται από θερμικές και δομικές καταπονήσεις που δημιουργούνται όταν ψύχονται σε θερμοκρασία δωματίου.
Ώρα δημοσίευσης: Ιαν-23-2024
