Ο σταθεροποιητής χιτωνίου είναι μια συσκευή εγκατεστημένη στη χορδή του περιβλήματος για να κεντράρει τη χορδή του περιβλήματος στην οπή του φρεατίου. Έχει τα χαρακτηριστικά της απλής δομής, της βολικής χρήσης, της μεγάλης διάρκειας ζωής και του χαμηλού κόστους. Η κύρια λειτουργία του σταθεροποιητή χιτωνίου είναι:
l Μειώστε την εκκεντρότητα του περιβλήματος, βελτιώστε την απόδοση μετατόπισης τσιμέντου, αποτρέψτε αποτελεσματικά τη διοχέτευση του πολτού τσιμέντου, εξασφαλίστε την ποιότητα τσιμέντου και επιτύχετε καλό αποτέλεσμα σφράγισης.
l Η στήριξη του σταθεροποιητή χιτωνίου στο περίβλημα μειώνει την περιοχή επαφής μεταξύ του περιβλήματος και του τοιχώματος του φρεατίου, μειώνοντας έτσι τη δύναμη τριβής μεταξύ του περιβλήματος και του τοιχώματος του φρεατίου, η οποία είναι ευεργετική για τη μετακίνηση του περιβλήματος όταν τρέχει μέσα στο φρεάτιο και τσιμεντοποίηση.
l Μειώστε τον κίνδυνο να κολλήσει το περίβλημα στο κάτω περίβλημα και μειώστε τον κίνδυνο να κολλήσει το περίβλημα. Ο σταθεροποιητής του χιτωνίου κεντράρει το περίβλημα και το εμποδίζει να κολλήσει σφιχτά στο τοίχωμα του φρεατίου. Ακόμη και σε τμήματα φρεατίων με καλή διαπερατότητα, το περίβλημα είναι λιγότερο πιθανό να κολλήσει από λάσπες που σχηματίζονται από διαφορές πίεσης και να προκαλέσουν εμπλοκές διάτρησης.
l Ο σταθεροποιητής χιτωνίου μπορεί να μειώσει τον βαθμό κάμψης του περιβλήματος στο φρεάτιο, μειώνοντας έτσι τη φθορά του περιβλήματος από το εργαλείο διάτρησης ή άλλα εργαλεία οπής κατά τη διάρκεια της διαδικασίας διάτρησης μετά την εγκατάσταση του περιβλήματος και παίζοντας ρόλο στην προστασία του περιβλήματος.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι σταθεροποιητών χιτωνίου και η επιλογή και η τοποθέτησή τους βασίζεται συχνά στην εμπειρία κατά την επιτόπια χρήση, χωρίς συστηματική θεωρητική περίληψη και έρευνα. Με την αυξανόμενη ανάπτυξη της γεώτρησης προς σύνθετα πηγάδια όπως εξαιρετικά βαθιά πηγάδια, φρεάτια μεγάλης μετατόπισης και οριζόντια πηγάδια, οι συμβατικοί σταθεροποιητές χιτώνιο δεν είναι πλέον σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες της υπόγειας κατασκευής. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια συστηματική ανάλυση και σύγκριση των δομικών χαρακτηριστικών, της δυνατότητας εφαρμογής και της βέλτιστης τοποθέτησης διαφορετικών τύπων σταθεροποιητών χιτωνίων για την καθοδήγηση των εργασιών κατασκευής επί τόπου.
Ταξινόμηση και χαρακτηριστικά συγκεντρωτών περιβλήματος
Σύμφωνα με τις πραγματικές συνθήκες φρέατος και τα δομικά χαρακτηριστικά, τις διαδικασίες κατασκευής και τα υλικά των σταθεροποιητών χιτωνίου, οι σταθεροποιητές χιτωνίων χωρίζονται σε διαφορετικούς τύπους. Σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας πετρελαίου, οι σταθεροποιητές χιτωνίων συνήθως χωρίζονται σε ελαστικούς σταθεροποιητές και άκαμπτους σταθεροποιητές.
1.1 Ταξινόμηση και τεχνικά χαρακτηριστικά ελαστικών σταθεροποιητών
Ο ελαστικός συγκεντρωτής είναι ο παλαιότερος και πιο ευρέως χρησιμοποιούμενος τύπος κεντρικοποιητή. Έχει χαμηλό κόστος κατασκευής, διαφορετικούς τύπους και χαρακτηριστικά μεγάλης παραμόρφωσης και δύναμης ανάκτησης. Όχι μόνο διασφαλίζει το κεντράρισμα του περιβλήματος, αλλά έχει επίσης καλή βατότητα για τμήματα φρεατίων με μεγάλες αλλαγές διαμέτρου, μειώνει την αντίσταση τριβής της εισαγωγής του περιβλήματος και βελτιώνει την ομοιομορφία της στερεοποίησης του τσιμέντου μεταξύ του περιβλήματος και του φρεατίου.
1.2 Ταξινόμηση και τεχνικά χαρακτηριστικά άκαμπτων σταθεροποιητών
Σε αντίθεση με τους ελαστικούς σταθεροποιητές, οι ίδιοι οι άκαμπτοι σταθεροποιητές δεν υφίστανται καμία ελαστική παραμόρφωση και η εξωτερική τους διάμετρος έχει σχεδιαστεί ώστε να είναι μικρότερη από το μέγεθος του τρυπανιού, με αποτέλεσμα χαμηλότερη τριβή εισαγωγής, καθιστώντας τους κατάλληλους για χρήση σε πιο κανονικά γεώτρηση και περίβλημα.
Βέλτιστη επιλογή μεθόδου συνδυασμού για 3 συγκεντρωτές περιβλήματος και τοποθέτηση
Οι διαφορετικοί σταθεροποιητές χιτωνίου έχουν τα δικά τους πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα λόγω των διαφορών στη δομή, το υλικό και τη διαδικασία κατασκευής και είναι κατάλληλοι για διαφορετικές συνθήκες φρεατίου. Ο ίδιος τύπος συγκεντρωτή περιβλήματος, λόγω διαφορετικών μεθόδων τοποθέτησης και απόστασης, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε διαφορετικά εφέ κεντροποίησης και τριβή περιβλήματος. Για παράδειγμα, εάν ο κεντροποιητής τοποθετηθεί πολύ σφιχτά, θα αυξήσει την ακαμψία της σειράς του περιβλήματος, καθιστώντας δύσκολη την εισαγωγή του περιβλήματος και αυξάνοντας το κόστος λειτουργίας. Η ανεπαρκής τοποθέτηση σταθεροποιητών μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική επαφή μεταξύ του περιβλήματος και της οπής του φρεατίου, οδηγώντας σε κακό κεντράρισμα του περιβλήματος και επηρεάζοντας την ποιότητα της τσιμεντοποίησης. Επομένως, σύμφωνα με διαφορετικούς τύπους και συνθήκες φρεατίων, η επιλογή του κατάλληλου σταθεροποιητή χιτωνίου και συνδυασμού τοποθέτησης είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση της τριβής του περιβλήματος και τη βελτίωση του κεντραρίσματος του περιβλήματος.
Ώρα δημοσίευσης: Αύγ-06-2024
